Twierdza Warszawa

Fortyfikacje budowane były dla celów obronnych już w starożytności. Lokalizowane na podbitych terenach, oprócz roli militarnej jako punkty obronne, fortece służyły też jako środek utrzymania w ryzach miejscowej ludności. Temu też celowi służyć miała twierdza w Warszawie wybudowana przez Rosjan w XIX wieku.

Warszawa

Powstanie Kościuszkowskie i Noc Listopadowa uświadomiła Rosjanom, że potrzebują skutecznego punktu oparcia na terenie Warszawy i okolic. W obawie przed ponownymi rozruchami i buntami ludności Car postanowił wybudować w Warszawie Cytadelę.

W ramach pierwszej dużej przebudowy Cytadeli otoczono ją systemem fortów. Według planów zatwierdzonych przez cara Mikołaja I powstało sześć dzieł wysuniętych przed Cytadelę. Do naszych czasów zachowały się trzy z nich oraz fort Śliwickiego.

Umocnienia wewnętrznego pierścienia fortów Twierdzy Warszawa rozpoczęto budować w 1886 roku. Powstało tylko pięć fortów ulokowanych na zachodnim brzegu Wisły, 2-3 km za dziełami zewnętrznego pierścienia.

W ramach pierwszego etapu budowy fortowej Twierdzy Warszawa powstały umocnienia zewnętrznego pierścienia fortów. W latach 1885-1890 wybudowano 14 ceglanych dzieł numerowanych od I do XIV, a rozmieszczonych w odległości ok. 8km od centrum miasta.