W ramach budowy wewnętrznego pierścienia fortów, powstały także wały międzyfortowe z fosami. Wały łączyły poszczególne dzieła forteczne, ale nie tworzyły zamkniętego ciągu na terenie całej twierdzy. Niewielka część z nich zachowana jest do naszych czasów.

Wewnętrzy pierścień fortów powstawał w drugim etapie budowy twierdzy fortowej. W latach 1889-1892 wybudowano także linię wałów, które miały wzmacniać obronę międzypola powstającej linii fortów. Wały nie tworzyły pełnej linii wzdłuż całej Warszawy, miały przerwy na części odcinków obrony. W sumie powstało ok. 15 km tychże wałów.

Wały od strony przedpola, czyli od strony zewnętrznej, poprzedzone były płytką fosą, z reguły wypełnioną wodą. Zewnętrzny stok wału był długi i łagodny, umożliwiał ostrzał przedpola ze stanowisk piechoty. Na szczycie wału wybudowano ziemne ławy strzeleckie z przedpiersiami. Ławę strzelecką można sobie wyobrazić jako jedną ścianę okopu / transzei, która pozwala żołnierzowi (strzelcowi) ukryć się za nasypem ziemnym (przedpiersiem) przed atakującym wrogiem i prowadzić bezpiecznie ostrzał zza takiej ochrony. Wał od strony wewnętrznej był bardziej stromy. Całość miała wysokość około 4 metrów. Najlepiej zachowany wał znajduje się przy ulicy Racławickiej.

W ramach budowy wałów powstały także trzy dzieła pośrednie - umocnienia ziemne w postaci podwójnych redanów / rawelinów. Można je sobie wyobrazić jako dwa trójkątne fragmenty walów, ze wspólną podstawą trójkąta. Pozwalały na obronę prowadzoną nie tylko frontalnie przed wały, ale także i wzdłuż wałów, w tym także od strony wnętrza twierdzy.

Powstały następujące fragmenty wałów:

• Wał razem z dziełem pośrednim Buraków, na północny-wschód od Fortu Bema, między obecnymi ulicami Broniewskiego i Słowackiego. Obecnie zachowany jest mały, południowy fragment dzieła pośredniego i małe fragmenty sąsiadujących, zachodnich wałów. Całość w postaci parku / terenów zielonych.
• Wał na wschód od Fortu Bema, w postaci linii łamanej. Obecnie częściowo zachowany, a częściowo splantowany, teren sąsiadujący m.in. z ogródkami działkowymi, a częściowo był używany jako trybuny na terenach sportowych.
• Wał na południe do Fortu Bema, razem z działem pośrednim, do północnej granicy obecnego Centrum Handlowego Wola Park. Obecnie nieistniejący.
• Wał na południe od Drogi Górczewskiej razem z dziełem pośrednim, z terenów ogródków działkowych przy ulicy Szańcowej, przez nieistniejący Fort Wola, przez obecną ulicę Wolską, przez linie kolejowe i Fort Odolany, aż po Fort Szczęśliwice. Z całego tego długiego fragmentu wałów zachowana jest tylko niewielka część dzieła pośredniego na terenie ogródków działkowych przy ulicy Olbrachta.
• Wał pokrywający się z obecną ulicą Korotyńskiego, od Parku Szczęśliwickiego do ulicy Mołdawskiej, razem z Fortem Rakowiec. Obecnie zachowany jest fragment na wschód od fortu, w postaci terenów zielonych.
• Wał wzdłuż obecnych ulic Racławickiej i Odyńca, aż do Puławskiej, razem z Fortem Mokotów i nieistniejącym Fortem Odyńca. Jest to najlepiej zachowany fragment wałów, ale tylko wzdłuż ulicy Racławickiej, od Żwirki i Wigury do Miłobędzkiej, bezpośrednio na granicy osiedla Marina Mokotów.
• Wał z mokrą fosą od Królikarni, wzdłuż ulicy Idzikowskiego, przez Fort Piłsudskiego, aż do ulicy Powsińskiej. Zachowane są częściowo zbiorniki wodne w miejscu dawnej fosy.
• Wał z fosą sąsiadujący z Jeziorkiem Czerniakowskim, wzdłuż obecnej ulicy Wolickiej. Zachowana jest mokra fosa w postaci zbiornika wodnego o nazwie Fosa Wolicka. Podczas budowy Trasy Siekierkowskiej fosa została oczyszczona i uszczelniona, pełni rolę zbiornika na retencyjnego dla trasy. Obok dawnej fosy biegnie droga forteczna z zachowaną częściowo nawierzchnią w postaci kocich łbów.
• Wał na Żeraniu, w obecnym miejscu elektrociepłowni i portu. Obecnie nieistniejący.

Po likwidacji twierdzy tereny wałów były częściowo plantowane, w zależności od lokalizacji i od potrzeb. Nieliczne zachowane fragmenty pełnią funkcje terenów zielonych albo zbiorników wodnych. W zasadzie jedynym wartym zobaczenia reliktem wałów są umocnienia przy ulicy Racławickiej.