Dzieło pośrednie D10 w Trzcianach powstało w latach 1912-1915 w ramach budowy drugiego pierścienia fortów twierdzy Modlin. Obecnie mocno zniszczone podobnie jak inne umocnienia okolic Janówka.

Grupa fortowa w Janówku składała się z poniższych obiektów. Należy zaznaczyć, że Rosjanie nie używali w oznaczeniu fortyfikacji nazw D9 i D10, były to po prostu koszary w ramach grupy fortowej.

• Starego ceglanego fortu IV, do tego czasu nazwanego IVa
• Nowego fortu IVb (XVII) wybudowanego na wschód od fortu IV
• Nowego dzieła D9 w postaci koszar obronnych na północ od obu fortów
• Nowego schronu dla karabinów maszynowych do obrony linii kolejowej (obecnie nieistniejący)
• Nowego dzieła D10 w postaci dwóch koszar obronnych na południe od obu fortów

Budowę umocnień rozpoczęto w 1912 roku, tuż przed wybuchem I wojny światowej. Dzieło miało zamykać odcinek pierścienia fortów od Janówka do fortu w Bożej Woli. Obiekt zaprojektowano jako koszary obronne na pół kompanii piechoty i dwa karabiny maszynowe. Zapanowano wybudowanie w tym miejscu dwóch takich obiektów, ale powstał tyko pierwszy. Dzieło zostało usytuowane na skraju lasu Kadzielnia na pograniczu obecnych wsi Janówek Drugi i Trzciany.

Koszary miały postać dużego, pojedynczego obiektu otoczonego wałem, ale bez fosy. Wał powstał w dużej części na bazie istniejącego tam naturalnego wzniesienia. Zamiast tradycyjnej suchej fosy zaplanowano umieszczenie dookoła całego dzieła, w małym zagłębieniu, krat fortecznych i zasieków. Całość betonowych umocnień mieściła się pod wałem czołowym, a składała się z największego pomieszczenia po środku na potrzeby koszarowe załogi. Po środku z koszar było przejście do kaponiery szyjowej, ze stanowiskami do obrony z broni ręcznej. Po bokach koszar umieszczono dwa wejścia z przelotniami oraz pomieszczenia techniczne.

Do czasu wkroczenia wojsk niemieckich w 1915 roku wybudowano pierwszy obiekt koszarowy. W miejscu planowanego, drugiego koszarowca, wybudowano tylko umocnienia ziemne składające się z dwóch linii okopów, wału oraz polowego schronu dla załogi. Tuż przed działaniami wojennymi, na zapleczu dzieła D10, powstały ziemne baterie dla artylerii dalekiej.

Podczas I wojny światowej forty na linii obrony w Janówku i okolicach były ostrzeliwane przez wojska niemieckie od 14 do 18 sierpnia 1915 roku. Niemieckie oddziały przez cały czas pozostawały na linii Krubiny-Skierdy prowadząc ostrzał artyleryjski. Niemcy zajęli forty po ich opuszczeniu przez Rosjan w nocy z 17 na 18 sierpnia. Wycofujące się wojska rosyjskie wysadziły w powietrze ważne elementy umocnień, w tym także dzieło D10.

Obecnie pozostałości dzieła D10 są dostępne, ale mocno zniszczone. Od 2017 roku Stowarzyszenie Historyczno-Badawcze Triglav przywraca umocnieniom walory turystyczne i estetyczne. Wykonano prace przy oczyszczaniu terenu, łącznie z wycinką inwazyjnej zieleni. Wykonano badania terenowe i pomiary fortyfikacji. Wyznaczono szlak turystyczny i postawiono tablice informacyjne. Pozostałości dzieła ziemnego są nadal czytelne w terenie.

Do reliktów koszar obronnych najłatwiej dostać się od strony stacji PKP Janówek prosto lokalną uliczką na na skraj lasu, a potem oznakowaną ścieżką zielonego szlaku. Warto zwiedzić cały zielony szlak aby zobaczyć także elementy ziemnych fortyfikacji.